Une semaine à Troyes

Maintenant une semaine à Troyes en we spreken nog steeds maar vijf woorden Frans. Voor de rest gebruiken we Google translate. Maar, vrijdag begint de intensieve cursus Frans en intensief dat ie is: zelfs op zaterdag wordt er les gegeven.De afgelopen schooldagen bestonden vooral uit wachten, veel informatie en geld betalen.
Ik moet m'n mening over Fransen bijstellen, ze zijn echt super vriendelijk en behulpzaam. Jamie had van de week een beetje problémes met d'r fiets (naast de problemen met d'r computer, waar ze de hele zondag boos op is geweest, meer daarover later) en toen kwam de buurman van het kelderhok naast ons ons even helpen. Hij praatte wat Frans, wij zeiden een aantal keer oui en merci en klaar is kees. Of moet ik zeggen klaar is Frans? We fietsen trouwens op de weg, want de woorden piste cyclable kennen ze hier niet. Af en toe gaat de claxon af en worden we bijna aangereden, maar ach.
Koken gaat ons (lees: mij) goed af. Het gevolg van iedere dag koken is wel dat ik nu al bezig ben met het bedenken van maaltijden voor volgende week.
Jamie en ik hebben iedere dag zo rond de vijf keer ruzie, uiteenlopend van wie er het eerst naar de wc mag tot wie de boodschappentas drie hoog gaat tillen. Blague! Voor de niet Frans-sprekenden: dit betekent grapje. We hebben het prima naar ons zin samen en komen die vijf maanden wel door.
We hebben ein-de-lijk, na twee pogingen, uren kijkend naar Google Maps en heel veel nare woorden, de Action gevonden. Met als gevolg dat we voor vijftig euro aan spullen voor ons huis en onze kamers en daarnaast een 8-pak wc-papier de winkel uit kwamen. Die ik overigens heel trots door de stad heb getild.

Bonne soirée!